literature

ESRAR KARDESLiGi

Deviation Actions

cahilzaman's avatar
By
Published:
331 Views

Literature Text

3 Aralık 2008, ikindi-akşam-gece. İlk gençliğimin o mucizevi yaşında, 19 yaşımın kusursuz aydınlığında, göl canavarının yaşadığı, akşamların geceyle gündüz arasında bir hamak gibi sallanıp durduğu kır kaplı yağmur ülkesinde âşık olduğum, "hiçbir şey bilmiyormuşçasına beyaz", kuzeyli, küçük memeli ve sosyalist kız, akşama esrar içeceğimizi söylediğinde çok heyecanlanmıştım. Günlerdir tanıklığında aç kurtlar gibi seviştiğimiz yağmur bizden çok yorulmuş, nazlanarak da olsa dinlenmeye çekiliyordu. Şimdi, ara sıra, dağın şemsiyesi biçiminde köpüren şarap gibi, acımdan anlamı kaybedebilirim. Ama evvel zaman içinde, hayatı çekilmez kılan şeyi bilmiyorduk, özgür ya da mahkûm değildik. Ateşin başında, herhangi bir savaş sonrası alacakaranlığa gömülmüş künyesiz bir apartmanın kutup dairesinde, eli kanlı bir tüccarın merhametinde yaşadıkları rivayet edilen, "yüzleri ve davranışları birbirlerinin antitezi, gaipten sesler duyan çatlak karakterler" gibi, baktıkları göğü bulanıklaştıran, oturdukları çayırı kurulayan bir arkadaş grubuyduk. Yiyecek alışkanlıklarımız birbirinden çok farklıydı; kimimiz et, kimimiz bulgur, kimiz ot yiyordu, kimimizse tırnaklarını... Minimalist anlatımları sevemeyecek kadar küçük, zamana ve mekâna sıkıştırılamayacak kadar büyüktük. Ortak yaşamanın güzelliğine ve Dünyadan Yararlanma Hakkının kutsallığına inanıyorduk. Tek zararlı alışkanlığımız, birinin ağzından bir şarkıyı, birinin kaşından bir seğirmeyi, bir başkasının gözünden bir damlayı çalmaktı. Tüm hayvanları, rezervuar köpeklerini bile seviyorduk. Paylaşma ve taklit yeteneğimiz sınırsızdı. Kendimizi sıkınca, üst üste, alt alta, yan yana iç içe, tek bir ağız, tek bir ayak ve tek bir kalp olabiliyorduk. Kaybedecek bir şeyimiz yoktu ya da bize öyle geliyordu. Son vapura ya da trene yetişmek gibi bir derdimiz de yoktu. Akıldan, saatten ya da yağmurdan nefret etmiyorduk. Esrarı ya da herhangi bir yazgıyı paylaşıyor, hava bir türlü kararamıyor ve hiçbirimiz konuşamıyorduk. (...)




[Suat Kemal Angı, "WALTER BENJAMİN'LE YAŞAMAK'tan...]
Comments3
Join the community to add your comment. Already a deviant? Log In
TibbiKenevir's avatar